Zeemansklap

In opdracht van Covida 2022 ben ik met een groot deel van de medewerkers van hun zorg-organisatie gaan babbelen. Het resultaat? ‘Zeemansklap’, een tekst over het wel en wee, intern, wat wel vrij universeel is, maar ook de zoektocht om na de afgelopen twee jaar weer te verbinden.

Zeemansklap

Verbinden is een modewoord.
Al sinds de gouden eeuw op een Nederlandse handelsvloot,
werden weerspannige zeemanslieden aan de masten vastgeknoopt
– Iets te letterlijk? – 
Het binden van mankracht aan werk,
en wat is dan dat verbinden waarover zoveel wordt gezegd?

De tijden zijn veranderd, 
vroeger keken vrouwen geen piratenfilms, 
iedereen is mee in zeemansklap (dankzij J. Depp …)

De zee is aanlokkelijk, het avontuur, een droom.
Me binden aan de zorg, heeft het enthousiasme echt niet ingetoomd.
De waarde van de reis ligt in het samenvaren,
niet in loon of ‘t vinden van oude schatkaarten, 
in de weer door weer en wind.
Ons ergens aan binden, in deze tijd, 
lijkt even absurd, als een kapitein die een aanstichter 
van muiterij aan de mast heeft gebonden.
Ketens worden touwen en touwen worden contracten.
Niet met een kruisje in de nacht matrozen wervend. 
Roeien met ‘t hart is een ruim dat handenvol vergt.

(Als ik het over welzijn heb,
heb ik het over 7 wereldzeeën, niet over Beke…)
Een schip gaat niet vooruit
zonder gebruik van roeispanen
connectie is beweging en die ontstaat samen.
zo is er geen beweging, zo is er ook geen koers
als de eerste schipper noch de roerman 
een route zou bepalen.

Leefgroepen zijn sloepen die galeien kunnen dragen 
en kapiteins zijn het sterkst als ze zich in roeiers kunnen verplaatsen.

Als het spannend wordt, wanneer touwen aangespannen worden, 
Reef zeilen alvorens stormweer te tarten en zich in golven te storten,
Verbind. Moeilijke knopen worden zeemanslussen.
‘t nieuwe bewind, wat ‘t beleid wil, 
wat ik gewoon was en ik vind me er wel tussen.
Verbind. Alle hens aan dek. 

De waarde van de reis ligt in de knopen die het schip aflegt 
‘t ritme en de snelheid van de vloot 
en op de anderen afstemmen 
Roeien met ‘t hart is iets wat handenvol vergt.

Het kan trekken, en problemen baren, woest botsen, klotsen,
Een nieuwe functie kan wel voelen
als op de plank lopen, onder angst ligt er wel een kans 
de zee ligt daarvoor open. Het is niet pompen of verzuipen, 
kijk, we staan hier samen,

Deze straat is legendarisch,
geen man overboord of een boei wordt uitgeworpen.
Dit is genieten van de wind, priemend op je snoet,
meedeinen met de golven.
Ruimhartigheid in zorgen
helpen en verhelpen en klaarstaan voor de mensen,
de koers bijstellen, de zeilen bijzetten.

Luister naar oude scheepslui, kijken naar de sterren, 
“roeien met de riemen is misschien nog het zwaarste”,
Luister naar manschappen, kijken naar de einder in de verte 
kunnen we in een open zee ‘s nachts ‘t begin van de ochtend ervaren,
En elke hand in dit vooruitzicht is een schouderklopje waard
wanneer zorg als passie in handen kan worden gedragen,
elke glimlach van de gasten 
is een boegbeeld – beschermer van kracht – 
om een gelukske uit te halen.

1000 bommen en granaten.
Verbinding is een modewoord,
het dek staat vol containers
de draagkracht is een drijfveer,
De gasten avontuur, een eilandje an sich
dit schip zal niet kapseizen,
het drijft op de schoonheid van
duizend tranen en verleiden in een dagelijks avontuur
meertouwen loslaten zodra we op het dek verschijnen,
Klaar voor de zeestrijd, de wispelturige elementen zijn onveranderd, 

Een haven is een gevoel,
waar passie ligt verankerd.


Jee Kast