slagzij

Zolang de hartslag er is en de benen,
de wil en de … Het duizendschepen schip heeft een romp vol radertjes, tandwielen. Het schip kruipt door water, onder water, door lucht. Water schuurt, golft en scheidt. De motor gist, puft, knarst en draait en alles wil vooruit. De staartschroeven draaien volle toeren. Luchtbellen in de nasleep. Hier was het schip, kolkt het na.

Rook aan de horizon om te zeggen dat het goed gaat.
Maar diep van binnen, tussen de wanden, onder de zeespiegel, naar beneden geklommen langs metalenroostertrappen, de hutten voorbijgerend waar manschappen, die de nachtshift hadden, snurken, oververmoeid prevelen. Nog dieper langs gietijzeren laddertjes met koude, glibberige leuningen. Zwart, glibberig en kouwelijk. Als er smeerolie in de aderen van het schip zou vloeien, zou het ruim een bloedbad zijn. Het bonkt, slingert en bevelen en kreten galmen tussen de binnenwanden, haast onhoorbaar. Het knarst en trekt en duwt en nog steeds wil alles vooruit. Elke matroos is hier een dader. Moersleutels in aanslag. Scheepsmechaniekers stropen mouwen op. Vlekken in het gezicht van zweet weg te vegen.

Ver er boven, nog hoger, drie keer de start passerend, iets meer naar links, staat de kapitein aan de reling, net buiten de controlekamer. Een verbeten trekje in zijn mond. Droeve ogen en zoutige lippen waar witgeknepen vingers zijn pijp tussen plaatsen. Maar de patrijspoorten glimmen en dat is al heel wat. Commando’s worden naar de stuurman geschreeuwd, die via de telefoon alles kenbaar maakt aan de lichtschuwe lotgenoten diep beneden, nog dieper, pas op dat steile trapje en hier is een verhoogje. Alle kleur wordt stilaan verdronken, komt af en toe ademhalen onder een flikkerend peertje. Hoe dieper in het schip, hoe dichter bij de donkerte van de zeebodem.

Manschappen schrobben het dek om te zeggen dat alles goed gaat, wanneer de richting van de favoriete havengeul wordt ingeslagen.
Koorden worden aangetrokken. Meerpalen kreunen, langs de wanden zeurende golven. Maar alles blinkt
in de laatste zon.

— — —
Zaterdagavond 10 dec sta ik dus in Tivoli de Helling voor het Nationaal kampioenschap Poetry slammen tesamen met 8 Nederlanders.
Publiek en supporters zijn welkom. Bloemen noch kransen.

Jee Kast 2011