Ik heb geen zin om aan jonkies uit te leggen dat Urban Dance Squad geen flashmob is, of dat er meer in het leven dan feesten is. Dat zou het feestje bederven.
Ik wil in duurzaamheid en in Pukkelpop2015 -ik was er- mijn naam kunnen kerven. Naast de stempel die we zetten, het besef hebben dat we willensnillens een ecologische footprint nalaten. Recycleer. Verpak vuil en energieverspilling in mooie woorden, maar we zetten het ook om in daden. Elk festival laat zoveel vuil na, dat ik al jaren geen dinosaurus meer heb gezien.
Ondanks de menige comeback van de elite, de rockende en overspelige homo sapiens op visite, gitaarriffs raggend. Knijp nog eens een starlet in het donker. Elke groupie is genieten. We kijken naar de verpakking, terwijl de inhoud passeert. Mijn vingers zijn wel groen, maar dat komt door aarzelend achter mijn oor te krabben. Ik wil de wereld en vervuiling in hapklare stappen kunnen vatten.
Maar nu, nu zowel tijd en noten rond mijn hoofd vliegen, is het feest, vooral overal genieten en sta ik voor verandering open. Pukkelpop zet deuren en ramen open, slaat handen in elkaar.
Want ik wil achteraf kunnen zeggen dat het af was. Nadat het festival afgelopen is. Wie als laatste feest, laat de afwas ook staan, als de rest niets heeft gedaan.
Hier beginnen we samen aan. Ik heb op het einde van het festival vorig jaar de camping gezien, dat had Chokri niet verdiend. Maarja…
Niemand praat nog over het gat in de ozonlaag sinds Madonna de haarlak achterwege liet. Wat?
Ik bedoel maar.
Verkeerd aapt verkeerd na. De dolk in de rug is iemand die na het feesten de logeerkamer gemolesteerd achterliet. Kleine handjes maken één grote. Kijk hoe we groene stappen nemen. Bewust worden is niet door muziek in slaap gesust worden en feesten met oogkleppen op als de beats worden gedropt. Rock’n Roll, volleerd, voldaan, als er muziek is, mag die ergens voor staan. Geen attitude zonder allure.
Als we uren wakker liggen van …
Als we niet slapen kunnen door …
heb je al van een Pukkelpopsprinkhanenplaag gehoord. Dat waren wij.
Het land is vervuild en dor. Trek daar een streep door. Wij willen een beter leefmilieu. Het enige waar Chokri van zou moeten wakker liggen, als de wei er achteraf spik & span bijligt, is het feit dat ik nog nooit Fugazi live op het terrein heb gezien.
Wat er in de wereld gebeurt, is niet van de poes, laat ons een paard een paard noemen. Mensen benaderen me alsof ik een paardenfluisteraar was. Ik fluister dromen aan vrouwen, na het gaan op ander gras. Ik heb me rot geamuseerd. Ik heb kapot gedanst, het gras heeft door mijn danspassen vuur gevat en ik heb met mijn stampen de brand weer uitgedaan. Niks geblust. Ik heb geleefd. Bewust.
Dat ik plezier had in een massa, die vorige edities elk ecologisch begrip naar de voeten had getreden is een vete, in mijn hoofd. Het stak. Terwijl ik in de uitdaging van de organisatie geloof en ik wil niet degene zijn die door te feesten een belofte brak, dat brengt vrede in mijn hoofd.
Feest ze. Bewust.
Jee Kast 2015
Leave a Reply