De laatste pagina van een geweldige editie alweer.
Ik kan vertellen over de security die in het donkerste stukje van mijn tas de wat verbrokkelde wafel met aan het plastic klittend chocola voor een hasjiesj/wietzakje aanzag. Die herkenbare blik van ‘gotcha mate’ in de ogen en ik dacht wat hij dacht en haalde de wafel boven…
– Wat dacht je dan dat het was?
– Oh. Eh, een wafel, hee. (heel beteuterd)
OF
De fles rum waar ik woensdagavond al mee op de wei stond. Lekker security testen
OF
dat ik mijn witte smartfoon kwijt ben geraakt op vrijdagavond
OF
de 4 gasten die om 2 uur gister op de vuist gingen en waarvan ik er twee alvast uit elkaar kon houden.
OF
dat ik me na Kate Tempest te hebben wegblazen, me echt nietig voelde (Damn dit was slam poetry)
OF
lyrisch gaan doen over de bands die ik zag, maar daar heb je stapels muziekjournalisten doen die dit beter verpakken.
OF
dat ik veel te weinig artiesten aan het werk heb gezien, maar wel genoten heb van elke seconde, elke sfeer die me inpakte of net weer ontglipte.
Is dat nodig?
Nee, ja, misschien?
In elk geval dank aan alle lezers, festivalgangers, artiesten, muzikanten, aan Mensen zeggen dingen dank aan vrienden, collega’s, journalisten, backstage-crew, voor pintjes, zenuwachtige giechelglimlachjes, de knuffels en de warmte, de vreemde blikken (‘wat doet die hier’ en ‘is die broek niet te warm’) en aan alle fans voor de support en thanxelot aan de feesters, Chokri, Marjolein en Anja (& de rest vd organisatie) voor alle indrukken die ik op deed om op mijn beurt weer uit te drukken.
Maar vandaag een dag van opruimen en morgen op zoek naar nieuwe indrukken, een nieuwe editie en een nieuw programma. Tot volgend jaar.
***
Publicatie in The Pukkelpop Times, Hasselt 2015
PKP2015 met haar hoogtes en haar laagtes, drentel over graszoden, hoe in alle hoeken van de kamers, donkere gedrochten – wonderlijke waanzinwereld, om even te verpozen of hoe in de toekomst leven groener wordt gepromoot. Vooruitblikken zonder te dromen.
Als alles samenklikt, past, alles met de beat samenvalt, dansers in pas en DJ’s er lappen op geven. Zolen boven aarde, bounce even mee in de Dancehall of Boiler, zwevend. Even genietend, zittend en ieder kan m’n rug op, als elke Bremermuzikant als weer een schip vol beatjes strandt.
Als koninginnen onthaald voor het verfijnste, het betere bekende, surf ik over geluidsgolven als de radio die ik afstemde. Main stage, je hebt mijn wereld staan hoppen als een gek, ogen uitgekeken, sjansen en drinken, me op muziek helemaal laten gaan en ‘t traantje dat ik pinkte.
De wereld kan me vloeren,
hoe klanken me beroeren.
Schoonheid neemt alle vormen aan.
Castello geproefd en genoten, met bier overgoten,
weggelachen en swingen met wat stoten.
Als kliffen waren de riffs uit die hel die ik heb beklommen. Het bracht me op zekere hoogte. Dook weer de diepte in, met vuur gedreven gitaristen. Als Amenra en vele anderen de plaat weer hebben gepoetst, weet ik alweer dat ik gauw, weer een jaartje wachten moet.
Jee Kast
— — — —
Epiloog
PKP2015 is een weerspiegeling onze betere zijde,
het was feest. 3.0. Het leven is zoveel mooier samen, een illusie die in stand blijft … want zolang dat er hoop is, wordt er in volle teugen ook geleefd.
Een werkelijkheid, bewustwording, als een droom die overeind blijft.
— — —
http://www.jkast.be/wp-content/uploads/2015/08/Picture-6.png
Leave a Reply