Zelden vallen er woorden genoeg.

  • Toch even voor rust roest

    Tijd voor gras, de vogels die ik al zo lange tijd niet meer bij naam heb genoemd. Ronny, de tuinmerel en Suus, de witte duif. Het grind waar ik voetsporen in kras als ik de verte in droom, geen ree zie en het pad me niet ontwijkt. Tijd voor het grootste hemellichaam de schrijfsters die…

  • Water aan m’n hoofd.

    Nederland viert ‘Week van het water en zo meteen trek ik richting ‘s Hertogenbosch om enkele dichteressen en taalgoochelaars te vervoegen. Dit stukje heb ik geschreven in het kader van het project “vaartocht de Dommel, van Peer tot Den Bosch” Als water taal was, zou het de bevolking binnensijpelen, zou het overal binnendringen en de…

  • Wassalon #01

    Kunnen we wisselen? Twintig euro en een glimlach, munten te weinig en briefjes vinden geen weg. Het wasmachien in aanslag, de was die me ‘s zaterdags overrompelt de tijd die steeds overvallen wordt door de wekelijkse rompslomp en ik verdwijn van de crime scene laat de was me overvallen, de bankbriefjes die eveneens uitmuntend de…

Wat is poëzie voor jou, dat niet voor mij is?