Opening Krokusfestival

Ik vroeg enkele anekdotes over 25 jaar krokusfestival en Gerhard, de artistiek directeur van het CCha, toonde me een vel vol met cijfers. 

Als ge met een kindje naar de speeltuin gaat? Dan gaat hij niet aan de mama vertellen dat er

zeventien speeltuintuigtoestellen waren, dat hij negenendertig keer op schuif-af zat, dat er 319 en half kinderen waren – dat was zo mama, echt waar, geen idee, hoe dat is gebeurt,– of dat hij 27 keer ronddraaide op de draaimolen. Zestien keer op de wipwap zat -snapt ge het idee- en honderenacht keer op de schommel zwiepte, waar hij drie keer hartelijk om lachte en me twaalf keer “duw harder” toeriep. 
Het kind vertelt ; ik wou de schuifaf opgaan, en ik vond een magische wens-lamp
als een echte avonturenheld, En de 40 onzichtbare rovers van Aladin die kwamen allemaal achter mij aan EN ik klom omhoog, op en af en Ik zat helemaal in het verhaal
‘t verhaal was ook geen verhaal niet meer, ik heb het helemaal beleefd.
We hadden kartonnen hoofden gefabriceerd en Lucy was een paard en Ronny was ne beer.
EN ik heb foto’s van japanse kinderen gezien, de ene had een vreemde vrucht en de andere een appelsien. 
En die mijnheer op ‘t podium zat vast in een wolveklem 
en iedereen deed van van wauwuauwauw
En die mijnheer heeft zich uit de klem gefantaseerd.
Want die mijnheer werd een muis die wegglipte en toen een vrouw.
Zodat die voor de ogen van iedereen weg kon paraderen.
En misschien vertelt het kind dat zelfs ietske vager en minder rationeel
En toen had ie een kroket.

Hoe zet ge 25 jaar CCha In de bloemen? 
Door alle producties op te noemen? Nee, dat heb ik 3 jaar geleden al gedaan.

Of een vogelvlucht overzicht over de laatste 25 jaar?
Zoals een Frans decor dat in plaats in Hasselt in Canada staat, of een gezelschap dat naar het Hasselt in de provincie Drenthe in het hoge noorden gaat. Dat het leven van een programmator net zozeer een deurencomedie als ‘n tragedie kan zijn. Of dat ze op een perron in Mälmo kunnen staan, waar een bomalarm was, na een vliegtuigreis met wachten, gesloten luchthaven en vertragingen, wachten en onbehagen. En lopen voor de trein en ‘t station wordt ontruimd en de trein wordt geannuleerd, en er is een andere trein in een ander station, maar die vertrekt ook niet meer, en verder met de bus; programeren is avontuur

Dat er net als in de boeken van Alexandre Dumas, er ook altijd wat achter ‘t schermen te beleven was? Een voor allen en allen voor een, maar als je de uitdaging hebt om de tofste, leukste, aanstekelijkste voorstelling te zoeken, waar moet je in de pandemie dan heen?
Hallo?

Wat is er mooier dan kinderen in de zaal met vliegende schotel grote ogen die tesamen met uitgelaten kreten uit de monden van opgetogen kinderen, opa’s, oma’s en ouders de theaterzaal invlogen. 

Loslaten,
overdonderen. 
Verbazen 
en verwonderen. 

— — —

Het mooie is dat ik mag ontdekken waar het hart zit en wat de beweegredenen zijn bij mensen of een organisatie. Al krijg je bij het voorbereiden van een tekst een zakelijke briefing, zelfs bij een CC. Het is aan mij om die passie in het reilen en zeilen aan te stippen. Het was een eer om wederom het festival te mogen openen.