Monument

Als liefde een druppel water was,
zou de wereld een kluit aarde zijn
droog in de mond.

Ik verbrokkel, je hebt vissen en vogels,
ik zou spartelen in jouw nabijheid.

De blauwe plekken zouden een monument zijn,
misbruik dat vaag, geleidelijk vergetend,
in geschiedenisboekjes staat;
waar ik gelukkig nooit aan toe zou komen.

Hoe ooit
water en lucht zomaar
gescheiden was.

(ik trek in de aarde
en de bevochtigingsgraad stijgt, waterelementen dringen door
als fouten in het verleden. Slavernij heeft boeken vol geschreven
met zweepslagen op de rug. )

Ik heb je verleden verkleed en gedragen,
maar nooit heb ik het in de uitverkoop gezet.

Jee Kast 2011