Michael & Anke

“Als hij nadenkt, zegt’ie hetzelfde.”
Zei Anke toen ik vroeg wat hun moment was. Hetgeen ze aan hun kleinkinderen zouden vertellen bij het haardvuur. Wat zouden ze vertellen?

“We leren lessen, hoe we in Canada samen bergen verzetten, hoeveel de kou, de nakende schemer, zijn we aan het verdwalen? … en we hebben geen eten, geen richting, kortom we stressen om zo kort mogelijk en snel mogelijk van die berg te raken. Die onzekerheid en ravijn, en we steunen op elkaar, elkaar er doorpraten, kom op. Volhouden, samen doorbijten. Die overwinning.”

Die bergpiek en de bergrand, dat verhaal, dat zou verder hun leven ook bepalen.
Beiden het gevoel dat ze eender welke piek over kunnen raken.
Dat ze op eenderwelk moment, op eenderwelke plek het waar kunnen maken.

Dat Michael die in’t begin alle afstandelijkheid doorbrak,
Gewoon een jongen was die joviaal zijn hand opstak.
Die high five veranderde hun leven,
1 week na Pukkelpop en elke dag samen wat,
hoe aftasten voelen, beste maatjes zijn, alles samenvat
Anke is mondig en gevoelig, zorgend en ook moederlijk
Michael beschermt, oprecht, gevoelig en ook haar woorden-schat.

Nooit het gevoel hebben gehad dat er geen land mee te bezeilen viel.
Met beiden het gevoel dat uit een mensenzee ze er eentje uit de duizend aan overhielden.

Vertel die kleine belevenissen, gebeurtenissen van de dag.
Kom, arm om je heen, hoe hij Anke opving.
Dat ze er waren voor elkaar
in kleine muizenissen
of als het echt moeilijk ging,
Ze kunnen hunzelf bij elkaar zijn,
ze gunnen hunzelf te genieten, en delen elkaars pleziertjes
hoe makkelijk en hoe goed het aanvoelde dat liefde onvoorwaardelijk was.
“Ik voel me goed, gewoon, thuis en op mijn gemak.”
Michaels geruchten over een verleden die we niet in de kiem smoorden,
Toen hij single was, ging hij 45 toeren. Wist hij veel dat een vrouw van Venus,
deze marsman zou vloeren. Het voelde zo goed en enkele jaren later
het aanzoek voorbereiden en gelijk de tekst vergeten,
de ring bijna verloren, maar dat valt nog uit te praten
hij blijft een open boek, Anke, jij mag echt alles weten.

Ze zijn open. Heel direct. Hart op de tong,
en wat ze zeggen is ook echt.
De plaatsen die ze afreizen, die ze bezoeken
elke plek is ook een stukje waar zij hem ontdekt. Of hij haar.
Keuzes maken, one love, en Anke is zijn muziek
verruimender dan hiphop en beter dan dat…
Dat kan echt niet.
Rust hebben ze gevonden.
Ook al lijkt die thuisplek een rangeerstation,
van komen en gaan, zij kunnen dit. Stemmen af en passen aan.

Dat half jaar later, na pukkelpop, het gevoel na één maand samenwonen
“dit is thuis” wat ook gelijk huiselijk was.
Waar de reis steeds begint en “eerlijk in alles” ook een moto is.
Bouwgrond gekocht en nu is het wachten op, werken voor dat groener gras.
Liefde is en het verleden dat verleden was,
liefde is in alles,
van de natuur vervat
hoe een koppel zwaluwen door de lucht klieft
de lucht door scheert, zweeft in liefde,
klapperknieën en van vleugelslag.
Turbulent weten wat ze hebben aan elkaar,
vanaf hier wordt het leven, het leven dat ze wilden,
vanaf nu, dit moment is de toekomst daar,
hoe de een de ander een stapje hoger tilde.

De bergwand op.

Jee Kast 2017