Gebergtewereld

Mensen zijn lawines,
vol informatie, opgehoopt achter schaamte
achter sparren uit het zicht onttrokken
op hellingen zonder zetjes
om alles
naar beneden te laten rommelen.
Ooit

komt ze iemand tegen,
waarbij het knettert
als een kometenregen.
Poollicht dat voorzichtig
kwaliteiten deelt.

Zelden tonen lawines zich
op bergen met vaste wandelwegen,
op ‘s zondags mikken, de enige route,
de voorspelbare beweging.

Ze is een zetje waard.
Een Elzenpropje dat uit de bek van een vogel
in de boom, boven op de berg,
met een gedachte speelt.

Genoeg om
ooit, Aurora.

De bergen zijn massief in de duisternis,
Donkere bomen, getopt met sneeuw.

Ik sta aan de voet van de helling
wachtzaam, dat scheelt.


Jee Kast


Posted

in

by

Tags:

Comments

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *