De gelijkenen s01 e01: De proef

I. De proef.

Voordat we allemaal gelijk zijn,
zei een van de meerdere, gaan jullie een afschuwelijke proef moeten doen.
De minderen knikten. In deze stad woonden er meerderen en minderen.
Maar we waren allemaal gelijk. Dat sowieso.

Maar voor dat we gelijk konden zijn, waren er regels. Regels zoals je moet kunnen vliegen, op de kast kunnen staan en zelfvoorzienend zijn tot op een bepaalde hoogte, bij wijze van spreken dan. Een kluwen dat zichzelf soms tegensprak. Of een muur waar je tegen sprak als je vragen had.

Je kon kiezen of je proef wou doen of niet. Of je gelijkheid wou proeven of niet.
Het lag aan jou, als je niet meer gelijk wou zijn. Of aan al de anderen, dat kan ook.

Er werden leuzes geroepen tijdens de proef. Leuzes waardoor elke mindere met zichzelf geconfronteerd werden, want dat schept een band. Hoe langer we riepen, hoe meer we beseften dat het niet waar was wat we riepen.

We kunnen niet allemaal gelijk zijn, riep de meerdere en wij herhaalden,
we kunnen niet allemaal gelijk zijn.

We kunnen niet allemaal evenveel weten
en we herhaalden,
we kunnen niet allemaal evenveel weten.

We kunnen niet allemaal even groot zijn, riep de meerdere
We kunnen niet allemaal even groot zijn,

We kunnen niet allemaal…
En stop nu met herhalen, dat wordt vervelend. Riep hij.
Wat we best vervelend vonden.
Maar het maakte dat we allen gelijk waren.
Dus we herhaalden;
en stop nu met herhalen, dat wordt vervelend.
Waarop we allemaal in het lachen uitbarstten.

Iedereen had de proef doorstaan en de minderen en de meerderen waren gelijk.
En nu, vroeg een mindere, nu zijn we toch allemaal gelijk?
Ah nee, zei de meerdere, want er moet nog van alles geregeld worden.

(maar hij was eerlijk)
En daarom is een meerdere gelijk aan de mindere.

Jee Kast 2011
— — —
“De gelijkenen” is een idee tot stand gekomen door een opdracht voor het Huisvandemens & Vrijzinnig Limburg.
Het is een mini-serie van (tot nu toe) 4 korte stukjes, waarvan ik om de twee dagen een stukje plaats.