een onafgelijnd ganzenbord

Regeltjes omzeilen
mezelf uit lijntjes halen,
door streken te schapen
en andere te schrapen.

Als een avontuurlijke pauzeknop, die
– ‘t is haast ongepast om te zeggen – 
voor mogelijkheden zorgt.

Terug.
Naar de eerste zet van het spelbord,
de fase waar regeltjes nog flou zijn,
nu de deuren van ‘t normale toe zijn.

Twee stappen terug
dobbel stenen & vooruit.

Terug omzeilen
om te groeien naar
wat spontaan ontstaat
volgen zonder te kijken,
zonder vooruit te lopen op

wat moet, 
wat gevraagd is,
die dingen.

Met alles op z’n tijd en
de nodige haperingen.


Jee Kast 2021
Een van de gedichten die ik met #nualzerevingers schreef tussen de eerste en de tweede lockdown. Door wat door mijn foto’s te scrollen greep het gedicht vanochtend mijn aandacht. Na het wat gepimpt en aangepast te hebben, deel ik het hier.