dauwpunt & deltawerken

dauwpunt & deltawerken

Er sterven mensen.
In herinnering zie ik gezichtloze mensen als een taal ten ondergaan. Niemand spreekt er nog over. Water dat vergankelijkheid en stuwkracht toont. Dit zijn 1953-stormen, nietigheid vreet aan me, alsook de onmacht. Ik ben een druppel die niets teweegbrengt.

We blikken terug.
Er zijn Deltawerken en jaren later.
Een massa verzet zich, nog steeds. Het is de waterdamp die zich ophoopt. We blinken uit. Dit is veelheid. Het is thuis zijn en connectie voelen. Het is een gevolg.
Spinnenrag en grauwfijne draadjes verweven waarheden. En Dauw.

Dauw als wedergeboorte.
Dat is het allerbelangrijkste.
Op ochtenden bij opstaan.
Net na, de zon.

Jee Kast 2016


Posted

in

by

Tags:

Comments

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *