Creatief Schrijven vzw nodigde me uit om de Schrijfdag in C-mine te volgen en bij het slotmoment van de dag een stuk te brengen over hetgeen ik die dag gehoord en gezien had. De hele dag was de moeite en helaas kon ik niet van alle workshops een graantje meepikken. Op uiterst interessante momenten moest ik ook steeds helaas verder, om elders weer wat mee te beleven. Het was intens. Zoveel verrukte creatievelingen te zien, zoveel schrijvers vol vuur te zien. Zoveel ideeën,… en laat dat zien nu net de insteek zijn geworden voor ‘blind schrijven’
Meer over CS – klik hier
— — —
blind schrijven
Geweldig die bedenking, maar ik zie het niet.
Ik voel aan wat ge wilt zeggen,… maar ik zie het niet.
Joris, ne maat van mij is blind.
Ik wil kunnen lezen met mijn vingers, schrijven met gevoel,
een evenwicht met beiden, als je begrijpt wat ik bedoel.
Met blinden over blinden praten en wat die daar dan over vinden,
we sneren over anderen, die zien of blind zijn, en hoe we dat moeilijk kunnen laten.
Aspiranten doen een blindddoek om die wereld te ervaren
stoten inktpotten om, vlekkeloos zijn is ‘n moeilijkheid om te evenaren.
Schrijven heeft geen toverformule.
Ik wou Meta-schrijven, columns over columns,
bevindingen over bevindingen en steeds dat verhalend.
Heb je een hekel aan schrijven over schrijven, we kunnen erover praten.
alsof het proces een middel is en in dat middel overdrijven,
of boeken die van boeken naar boeken over boeken steeds weer verwijzen.
Boeken worden zwaarder zonder die boeken over boeken in boeken te overstijgen.
Het geeft zin om meer te lezen, want we weten steeds te weinig.
Als een middeleeuws letterzetter, zet ik dingen aan de kant,
Geen overzicht in zicht van schrijftips voor handen.
DIY voor DTP, investeer geld bovenop tijd,
boeken zijn een product, die ik net niet krijg geslijt.
Creatief Schrijven
als blindegeleidehond, tips in de vingertippen door fouten aan te stippen,
Van truuks in schrijfwerk tot debuut in drukwerk, geef me ruimte om te schrijven,
schrijfsels om te ruimen. Schrijven is schrappen,
van broodschrijven kunnen leven is moeilijk te kunnen vatten.
Ik schreef woorden, korte zinnen, nu zet ik grote stappen.
Blind zijn voor vertrouwen, op conservaties kunnen bouwen.
Taalfouten zijn gebreken, we gaan hand in hand, zonder dat we trouwen.
Liefde heeft een stok nodig, passie ondersteunt,
taal is kreupel die te weinig op grammatica leunt,
Slampoet Jee Kast die een rijmpje opdreunt.
(Shit. Nu hadden ze voor dat slotmoment toch wat anders kunnen verzinnen.)
Mijn pen is geen toverstaf.
Beeldt u in dat ge voor een aula staat, dat is schrijver zijn, aldus Mustafa Kor.
Ge ziet niks door de vierde muur. Een publiek -en ge moet er naar gissen- met grote diversiteit, wanneer ge u daar niet bewust van zijt… loopt ge vast.
Ze wou een barbie, Kaat Vrancken. Omdat die borsten had. Ze kreeg een platte skipper.
Gelukkig had ze fantasie.
Ik had blindelingsvertrouwen. Als een schrijfcoach bij boksers, ze hing weer in de touwen.
Ogen dichtgeslagen. Verderzetten.
Mispakken op borduren, miss pakken in bordelen,
taal is een spel, nooit juist en elke fout is om te spelen,
auteursrechten krom trekken blijft een beetje stelen.
Eigen gebreken zitten in ‘n blinde hoek,
je mag me op de vingers tikken, zeghetmettekst, bij de partner die ik zoek.
Braille voor een ziener, auteursrechten is een kluwen.
Ik kribbel onbegrepen. Kritiek is opbouwend, zijn dit nu clichés?
ik dacht, ik was een vernieuwer?
Warrige beeldspraak, gestroomgelijnd door verdieners,
Het rechte pad, de klare lijn, en tiptop weer in orde.
Ik schrijf mezelf blind,
weer een fantasyverhaal gepitcht om me op te storten.
Duik in een dolfijn verhaal en de bladwijzers zijn kieuwen.
Hm. Achtergrondkennis van vis en zoogdier toch maar opdiepen.
“Zit je met schuldgevoel, waarom ben je niet aan het schrijven?”
Geen inspiratie, klokvast elke dag.
Leg het even weg, overdenk, kijk om, begin opnieuw.
Leg het even weg, overdenk, begin opnieuw.
In stilte kunnen schrijven, niet weten wat op me afkomt,
ik dwaal. Tot iets geheel nietszeggend heel de zaal verstomd.
Geniaal in eenvoud
verwoordt in barok,
twijgjes vormen een woud,
tot de adem weer stokt.
Ik hoor reclame over Meuris en iets valt me op
‘Gigant’ zat er in. Scherp zintuigen aan, schrijven is observeren,
zien zonder kijken, het in vraag stellen in vraag stellen, bij vérzinnen bíj verzinnen,
ook nog waar-nemen. Hernemen, stapsgewijs steeds geblinddoekt, steeds meer en meer,
zoals een vogelliefhebber z’n vink
die dan bij ‘t gevoel van nacht
opmerkelijker beter zingt.
Jee Kast
— — —
Op maat voor gemaakt voor CS ism. VFL.
Thx. JK zkt klnkrs 🙂
Leave a Reply